تاریخ استرالیا

تاریخ استرالیا

یکی از مسائلی که استرالیا را از دیگر کشورها متمایز می‌کند، تاریخ این کشور است. برخلاف دیگر کشورها، تاریخ استرالیا قدمت طولانی ندارد و تنها چند صد سال از کشف آن توسط اروپایی‌ها می‌گذرد. البته پیش از کشف استرالیا نیز صدها هزار نفر از بومیان استرالیا در این کشور زندگی می‌کردند اما معمولاً تاریخ این کشور از زمان کشف استرالیا شروع می‌شود.

تاریخچه استرالیا در مدت کوتاهی که از کشف آن می‌گذرد شامل ماجراهای گوناگونی می‌شود. از کشف استرالیا تا نخستین حاکمان در این سرزمین و درنهایت تشکیل کشور استرالیا همه و همه ماجراهای جذاب و خواندنی دارند. اگر علاقه‌مند به تاریخ و استرالیا هستید، توصیه می‌کنیم تا پایان همراه ما باشید تا با هم سفری به تاریخ استرالیا داشته باشیم.

تاریخچه استرالیا قبل از کشف آن

باور عمومی تاریخ‌دانان و دانشمندان بر این است که بومیان استرالیا تقریباً 40 تا 70 هزار سال پیش به این منطقه پا نهادند و توانستند در آن سکنا گزینند. این انسان‌ها از طریق جزیره‌ها و کانال‌ها یا دریا، برای یافتن غذا و شکار از جنوب شرق آسیا وارد این سرزمین شدند. این انسان‌های اولیه نیاکان بومیان استرالیایی امروزی هستند که به آن‌ها (Indigenous Australian) می‌گویند.

به دلیل راه دشوار ارتباطی با دیگر قاره‌ها و مسافت زیاد، کم‌کم ارتباط مردم بومی استرالیا با دیگر مناطق از بین رفته و در نتیجه این قاره ناشناخته مانده و در سده‌های اخیر مجدداً کشف‌ شده است و تاریخچه کشور استرالیا را با تغییر روبرو کرده است.

شاید فکر کنید تمدنی قبل از پیدایش و کشف استرالیا وجود نداشته است، اما اشتباه است چرا که سنت‌های هنری و موسیقی کشف‌شده از بومیان این منطقه نشان‌دهنده تمدن بشری آن‌ها است.

تا قبل از ورود اروپایی‌ها به این قاره، بومیان استرالیایی جوامع و اقتصاد پیچیده‌ای داشتند و با شکار کردن امرار معاش می‌کردند. شواهد آن بر روی سنگ‌نگاره‌ها و غارها نقش بسته است.

تاریخ و فرهنگ بومیان استرالیا

اکثر مورخین بر این باورند که در ابتدا گروهی از انسان‌ها از طریق گینه‌نو به‌سمت استرالیا روانه شده‌اند و به‌عنوان نخستین ساکنین در استرالیا سکنی گزیده‌اند. اگرچه خود بومیان بر پایه داستان خلقت خود، باور دارند که آن‌ها مرکز پیدایش سرزمین استرالیا هستند و داستان خلقت آن‌ها با آغاز زمان، شروع می‌شود.

برآورد می‌شود که در سال ۱۷۸۸ میلادی در آغاز ورود اروپایی‌ها بین ۷۵۰,۰۰۰ تا ۱/۴ میلیون بومی و ساکن جزیره تنگه تورس در استرالیا زندگی می‌کردند. این آمار، 500 فرهنگ و 250 زبان را دربر می‌گیرد. در هنگام برپایی مستعمره‌ها دولت بریتانیا قرارداد یا یادداشت تفاهمی با بومیان استرالیا امضا نکرد. مقامات بریتانیایی فکر می‌کردند که قانوناً حق اشغال زمین را دارند.

بومیان جزیره استرالیا و جزیره‌نشینان تنگه تورس، سنت و باورهای کهنی دارند که هنوز راهنمای آن‌ها است. این مردمان پیوند عمیقی با زمینی دارند که در داستان‌ها، هنر و رقص‌هایشان به آن اشاره‌ شده است. این مردم قدیمی‌ترین اشخاصی هستند که در تاریخ بشریت شناخته‌شده‌اند. تعداد این بومی‌ها قبل از مهاجرت اروپایی‌ها حدود ۳۰۰ هزارتا ۱ میلیون نفر بوده است که ۵۰۰ فرهنگ مختلف و ۲۵۰ نوع زبان داشتند.

بومی‌های استرالیا فرهنگ‌های بسیار پیچیده‌ای دارند، به‌صورتی که هر عضو خانواده وظیفه‌ای مشخص بر عهده دارد. هیچ دولتی بر آن‌ها حکومت نمی‌کند، بلکه خود آن‌ها تحت سیستمی که نامش را آرزوها گذاشته‌اند، با استفاده از تجربه زندگی جمعی زندگی می‌کنند.

پیش از ورود بریتانیایی‌ها بومیان جزیره استرالیا و جزیره‌نشینان تنگه تورس به بیش از ۷۰۰ زبان و گویش گوناگون حرف می‌زدند. امروزه بیش از ۱۰۰ زبان از این زبان‌ها استفاده می‌شود اگرچه نسل جوان بومی، تنها به کمتر از ۲۰ زبان بومی صحبت می‌کنند. تاریخ شفاهی فرهنگ بومی، بسیار مهم است زیرا بیانگر سرگذشت مردم و سرزمین است.

کشف استرالیا توسط هلندی‌ها

در سده ۱۷ میلادی در عصر کاوش، کاوشگران اروپایی بخش‌هایی از استرالیا را کشف کردند که «Terra Australis Incognita» (به معنی سرزمین ناشناخته جنوبی استرالیا) نامیده می‌شد. اولین اروپایی‌هایی که وارد سرزمین استرالیا شدند هلندی‌ها بودند. در سال 1606 هلندی‌ها به فرماندهی کاپیتان «ویلم یانسون» شبه‌جزیره کیپ یورک در شمال کوئینزلند را اکتشاف کردند و بعدها بیشتر مناطق شمالی و غربی را به نام خود ثبت کردند.

وقتی دریانورد و کاشف هلندی «آبل یانس زون تاسمان» وارد استرالیا شد، نام آن سرزمین را هلند نو گذاشت. او همچنین هزاران مایل از سواحل استرالیا را نقشه‌برداری کرد. نقشه ناتمام او از هلند نو نشان می‌دهد که او تصور می‌کرده، سرزمین استرالیا به پاپوآ گینه‌نو در شمال استرالیا وصل است. البته مردم هلند تمایلی به مهاجرت به این سرزمین دورافتاده نشان ندادند؛ درنتیجه این سرزمین چندین دهه دست‌نخورده باقی ماند.

کاشف انگلیسی استرالیا

اگرچه استرالیا پیشتر توسط هلندی‌ها کشف‌شده بود، اما تا زمان کشف آن توسط انگلیس توجه چندانی به این منطقه نشد. اولین کاشف انگلیسی به نام ویلیام دمپیر در سال ۱۶۸۸ وارد بخش شمال غربی استرالیا شد. بااین‌حال این منطقه تازه کشف‌شده چندان موردتوجه انگلیس قرار نگرفت تا اینکه دریانوردی بریتانیایی به نام کاپیتان «جیمز کوک» در سال 1770 میلادی مناطق اطراف سیدنی و شرق استرالیا را کشف کرد و آن را به نام بریتانیای کبیر ثبت کرد.

دولت بریتانیا کوک را برای اکتشاف در اقیانوس آرام جنوبی راهی سفرکرده بود. او ساحل خاوری استرالیا را نقشه‌برداری کرد. کشتی او به نام «Endeavour» (به معنی تلاش) در خلیج بوتانی پهلو گرفت و آن را قلمرو جرج سوم پادشاهی متحده اعلام کرد.

در سال 1788 کاپیتان «آرتور فیلیپ» به منطقه اطراف سیدنی می‌رسد و آن منطقه را ولز جنوبی جدید (New South Wales) می‌نامد و خود حاکم آن منطقه می‌شود. او ۱۱ کشتی را به‌سلامت از بریتانیا به سمت دیگر جهان در نیو ساوث ویلز رساند و نخستین ناوگان در ۲۶ ژانویه ۱۷۸۸ به دماغه سیدنی رسید. در گاه‌شماری رسمی دولت استرالیا این روز را به نام روز ملی استرالیا نام‌گذاری کرده‌اند.

بریتانیایی‌ها در ابتدا به این مستعمره جدید خود به‌عنوان سرزمینی خشک و دوردست نگاه می‌کردند و آن رامکانی مناسب برای تبعید کردن مجرمین، محکومین و بیماران روانی می‌دانستند. بعدها از سایر بخش‌های بریتانیا برخی افراد به اختیار خود تصمیم به مهاجرت می‌گیرند.

تاریخ استرالیا در قرن ۱۸

پس‌ازاینکه استرالیا توسط انگلیس کشف شد، این منطقه موردتوجه بریتانیا قرار گرفت. به‌مرور ارسال مردم به استرالیا توسط کشتی آغاز شد. در حقیقت انگلیسی‌ها به دو دلیل مهم مردم خود را به استرالیا می‌فرستادند:

۱- تعداد زندانی‌های انگلیسی زیاد شده بود و دولت انگلستان آن‌ها را به استرالیا تبعید می‌کرد.

۲- آن‌ها از استرالیا به‌عنوان پایگاهی برای تجارت با آسیای جنوب شرقی و چین استفاده می‌کردند.

استرالیا ازاین‌جهت که نخستین ساکنان اروپایی آن محکومان و بزهکاران بوده‌اند یکتا است. پس‌ازآنکه ایالات‌متحده آمریکا استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد بریتانیا دیگر نمی‌توانست محکومان خود را به آنجا بفرستد. بنابراین ظرفیت زندان‌های بریتانیا پر شد. در سال ۱۷۸۶ میلادی بریتانیا تصمیم گرفت که برخی محکومان خود را به مستعمره تازه نیو ساوث ویلز بفرستد.

بدین ترتیب اولین گروه شامل ۱۳۷۳ نفر که ۷۳۲ نفر آن‌ها مجرمین انگلیسی بودند در سال ۱۷۸۸ به استرالیا (‌نیوساث ولز) وارد شدند.

نخستین سال‌های تازه‌واردان استرالیا دوران بسیار دشواری بود. برای اطمینان از اینکه مردم، گرسنه نمانند آرتور فیلیپ برای همه، از جمله خود و زیردستانش، جیره غذایی برابری تعیین کرد. حس همدردی و عزم راسخ او به نجات مستعمره در آن سال‌های نخست کمک کرد.

زندگی محکومان در سکونتگاه تازه، باکار سخت همراه بود. آن‌هایی که دوران محکومیت خود را به پایان می‌رساندند آزاد می‌شدند و با پیوستن به جامعه، فرصت کار و داشتن خانواده را می‌یافتند.

تاریخ استرالیا در قرن ۱۹

از قرن ۱۹ جمعیت استرالیا به دلیل گسترش صنعت پشم و همچنین کشف معادن طلا به‌سرعت شروع به گسترش کرد. این افزایش جمعیت بیشتر در مناطقی مثل هوبارت، پرت، بریزبین و ملبورن بود. در همین زمان بود که دولت انگلستان مجدداً ۱۶۰،۰۰۰ مجرم دیگر را به استرالیا فرستاد.

دولت بریتانیا سیاست فرستادن محکومان به نیو ساوث ویلز را در ۱۸۴۰، به تاسمانی در ۱۸۵۲، و استرالیای غربی در ۱۸۶۸ پایان داد. درمجموع بیش از ۱۶۰,۰۰۰ نفر به استرالیا فرستاده شدند. درنهایت، جدایی بین محکومان پیشین و مهاجران تازه‌وارد از میان رفت. از دهه ۱۸۵۰ میلادی خودِ مستعمره، مستعمره‌های خود را مدیریت می‌کردند و می‌خواستند جامعه‌ای درخور احترام داشته باشند.

کشف طلا در نیو ساوث ویلز در اوایل ۱۸۵۱ میلادی زندگی مردم را زیرورو کرد. مدت کوتاهی پس‌ازآن، طلا در مستعمره تازه استقلال‌یافته ویکتوریا نیز پیدا شد. در پایان سال ۱۸۲۵ میلادی نزدیک به ۹۰,۰۰۰ نفر از دیگر نقاط استرالیا و سراسر جهان برای جستجوی طلا به ویکتوریا سفر کردند.

تب طلا استرالیا را از جهات گوناگونی عوض کرد. در هنگام تب طلا جمعیت مردم غیربومی از ۴۳۰,۰۰۰ نفر در ۱۸۵۱ به ۱/۷ میلیون نفر در ۱۸۷۱ رسید و نخستین راه‌آهن و تلگراف برای وصل کردن مناطق با جمعیت رو به رشد ساخته شدند.

در همه مستعمره‌های استرالیا به‌غیراز استرالیای جنوبی، ذخایر بزرگ طلا پیدا شدند. اقتصاد به‌سرعت رشد کرد. صنعت طلا جای تولید پشم را گرفت و مهم‌ترین منبع صادرات استرالیا شد. در حدود سال ۱۸۹۰ میلادی استرالیا یکی از بالاترین استانداردهای زندگی در جهان را داشت.

البته به دلیل دور بودن انگلستان از استرالیا، دولت توانایی اداره منظم مردم و جامعه را نداشت و علاوه بر آن خود مردم هم مدعی این بودند که توانایی اداره خودشان رادارند، لذا پایان قرن نوزدهم ۶ بخش در استرالیا تشکیل شد که هرکدام قوانین و پارلمان خودشان را داشتند. این بخش‌ها عبارت‌اند از نیو سات ولز، ویکتوریا، تاسمانیا، کوئینزلند، استرالیای جنوبی و استرالیای غربی.

تاریخ استرالیا در دوران معاصر

پس از ورود بریتانیایی‌ها و تا پیش از ۱۹۰۱ میلادی استرالیا از ۶ مستعمره جداگانه و خودمختار زیر نظر دولت بریتانیا تشکیل‌شده بود که مستقل از هم توسعه یافتند. هر مستعمره، قانون اساسی و قانون ویژه خود در امور دفاعی، مهاجرت، پست، بازرگانی، و ترابری را داشت. این موضوع باعث دشواری‌هایی بین مستعمره‌ها می‌شد. برای نمونه، بازرگانی و ترابری بین مستعمره‌ها گران و کُند بود و اجرای قانون، در مستعمره‌ها سخت بود.

علاوه براین، مستعمره‌های جدا از هم، نظام دفاعی ضعیفی داشتند. درنتیجه، مردم خواستند که مستعمره‌ها با یکدیگر متحد شوند. از آن مهم‌تر شکل‌گیری هویت ملی استرالیایی بود و حس ملی‌گرایانه فراگیری بین همه ساکنان استرالیا وجود داشت. در رقابت‌های بین‌المللی، تیم‌های ورزشی مستعمره‌ها همگی با هم با نام “استرالیا” شرکت می‌کردند و فرهنگ استرالیایی در ترانه‌ها، اشعار، داستان‌ها، و هنر، در حال گسترش بود.

سال ۱۹۰۱، شش بخش برای افزایش قدرت مرزی خود و تشکیل ارزش‌های مشترک به هم پیوستند. این اتفاق مهم را Federation می‌نامند. اولین چالش بزرگ بعد از تبدیل‌شدن به یک دولت ملی، جنگ جهانی اول بود. نیروهای استرالیایی به همراه نیروهای نیوزلندی نیروهای خود را ANZAC نام‌گذاری کرده و به سمت ترکیه برای شرکت در جنگ جهانی اول، فرستادند. این جنگ که ۸ ماه طول کشید، بالغ‌بر ۲۶۰۰۰ تلفات برای استرالیایی‌ها داشت. هرساله در تاریخ ۲۵ آوریل مراسم یادبودی به همین مناسبت در استرالیا برگزار می‌گردد.

جنگ جهانی دوم هم برای آن‌ها چالش بزرگی بود و حدود ۱ میلیون استرالیایی در این جنگ شرکت کردند. اولین حمله‌های مستقیم به استرالیا زمانی اتفاق افتاد که نیروهای ژاپنی از آسمان شهر داروین در قسمت شمالی استرالیا و از سمت اقیانوس شهر سیدنی در قسمت شرقی حمله کردند، آن‌ها بعدازاین دو جنگ احساس خطر زیادی کردند چراکه با هر خطری ممکن بود مملکت را از دست بدهند. لذا تصمیم به گشودن درب‌های کشور به مهاجرین کردند. از پایان جنگ جهانی دوم، حدود ۷ میلیون نفر با ۲۰۰ ملیت مختلف که اکثر آن‌ها آوارگان جنگی بودند، وارد استرالیا شدند و ورود این افراد تأثیر بسیار زیادی روی جامعه استرالیایی داشت.

امروزه جمعیت استرالیا بیش از ۲6 میلیون نفر است که حدود ۲۵ درصد آن‌ها خارج از استرالیا متولدشده‌اند و بسیاری از آن‌ها نیز مهاجرین می‌باشند. به‌نوعی می‌توان گفت که بیش از ۵۰ درصد جمعیت استرالیا مهاجرین هستند.

تاریخ استرالیا و ایران در یک نگاه

تا اینجا با تاریخ کشور استرالیا آشنا شدیم. در این قسمت می‌خواهیم نگاهی بیاندازیم به تاریخ روابط استرالیا و ایران. روابط ایران و استرالیا دارای تاریخی طولانی است و عوامل اقتصادی در توسعه روابط دو کشور نقش مهمی ایفاء کرده است. در سال 1344 برای نخستین بار دو کشور درباره تبادل نماینده سیاسی با یکدیگر به توافق رسیدند. به دنبال این توافق، در سال 1347 سفارت استرالیا در ایران تأسیس شد و در سال 1349 سفیر ایران در اندونزی به‌عنوان سفیر آکردیته در استرالیا تعیین و معرفی شد.

به دلیل نیازهای ایران به فرآورده‌های کشاورزی استرالیا و عدم وجود مانع در توسعه روابط سیاسی و قرار داشتن هر دو کشور در بلوک غرب، سفارت ایران در کانبرا در سال 1351 گشایش یافت و به‌تدریج روابط دو کشور گسترش یافت و این روابط تا هنگام انقلاب اسلامی در سال 57 بسیار گرم بود.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی دولت استرالیا به فاصله پنج روز با انتشار بیانیه‌ای، دولت موقت بازرگان را به رسمیت شناخت. در سال 1364 نخستین سفیر ایران در کانبرا برگزیده شد و ازآن‌پس فعالیت‌های جدیدی در توسعه روابط دو کشور آغاز شد. البته با شروع جنگ ایران و عراق روابط دو کشور به سردی گرایید.

پس از پذیرش قطعنامه 598 از سوی جمهوری اسلامی در سال 1367، روابط ایران و استرالیا بهبود و توسعه بیشتری یافت، اما این امر در برهه‌های مختلف زمانی با فراز و نشیب‌های متعددی روبرو بوده است. در برخی مقاطع این روابط به سردی گراییده و در برخی زمان‌ها مانند پس از تصویب برجام، روابط ایران و استرالیا به اوج خود رسیده و شاهد سفر مقامات عالی‌رتبه ایران و استرالیا به دو کشور بوده‌ایم.

کلام پایانی درزمینهٔ تاریخ استرالیا

استرالیا یکی از جوان‌ترین کشورهای جهان است که از تاریخ کشف آن تنها چند صدسال می‌گذرد. اگرچه بومیان استرالیا به مدت چند هزار سال در این کشور زندگی کرده‌اند اما معمولاً تاریخ این کشور از زمان کشف آن توسط اروپاییان آغاز می‌شود. اگرچه در آغاز کشف استرالیا، تنها زندانیان به این منطقه فرستاده می‌شدند بااین‌حال به‌مرورزمان افراد بیشتری علاقه‌مند به زندگی در این کشور شدند به‌طوری‌که در قرن نوزدهم میلادی، میلیون‌ها نفر از سرتاسر جهان برای زندگی و کار به این کشور مهاجرت کردند.

با آغاز قرن بیستم، استرالیا به‌صورت رسمی اعلام استقلال کرد و بدین ترتیب کشور استرالیا متولد شد. این کشور از زمان تأسیس تاکنون تاریخ آرام و صلح‌آمیزی داشته است و در این مدت توانسته خود را به‌عنوان یکی از کشورهای مطرح و پیشرفته در سطح جهان معرفی کند.

اگر با مطالعه تاریخ استرالیا علاقه‌مند شدید که از این کشور دیدار کنید و یا حتی مهاجرت به استرالیا را در نظر گرفته‌اید، توصیه می‌کنیم فرم ارزیابی رایگان موسسه مهاجرتی ویزاپیک را پرکنید. با تکمیل اطلاعات خود در این فرم، مشاورین ما در اسرع وقت با شما تماس برقرار خواهند کرد و سؤالات مختلف شما درزمینهٔ استرالیا را پاسخ خواهند داد.