تجربه من از سفر به سیدنی استرالیا
محتوای این صفحه، تجربیات شخصی یکی از دوستان است. ما (ویزاپیک) بدون هیچ دخل و تصرفی، صرفاً انتقال‌دهنده نگارش عزیزان هستیم و مسوولیتی در قبال صحت‌وسقم آنها نداریم.
نگارنده: آقای تابان پرتو اعظم
مقدمه
دوستان و هموطنان عزیز سلام
بنده هنوز ایران هستم ولی چندی پیش در طی سفری که به سیدنی داشتم، در زمینه ساخت‌وساز تحقیق و تفحص کامل انجام داده‌ام و در برخی موارد اطلاعاتی کسب کرده‌ام . به همین دلیل، تصمیم گرفتم آنچه را که در طول سفر دیده و تجربه کرده‌ام را در سبد اخلاص تقدیم کنم.
در ابتدای عرائضم دوست دارم کمی از تجربه زندگی کوتاه خودم در سیدنی برایتان بگویم.
سیدنی مجموعاً از تهران بزرگتر و پهناورتر است، ولی پر از جنگل. جمعیت سیدنی در مقایسه با تهران کمتر و حدود 5-6 میلیون نفر است.
هر یک کیلومتر در سیدنی، یک مجموعه مسکونی یا رزیدنسی وجود دارد که اصطلاحاً سابرب یا محله گفته می‌شود. البته گاهی هم مناطق اینداستریال یا صنعتی نیز به چشم می‌خورد. این مناطق کارخانه نیستند، ولی مشاغلی از قبیل کارگاه‌ها، چوب‌بری‌ها یا تعمیرگاه‌ها و …. را در خود جای داده‌اند.
لایف استایل یا همان سبک زندگی استرالیایی‌ها با ما خیلی فرق می‌کند. وقتی وارد این سرزمین می‌شوید، ابتدا از سادگی مردم متعجب می‌شوید. اینکه چقدر صاف‌وصادق و روراست هستند.
ممکن است خیلی چیزها در ابتدا با عقل ما جور در نیایند. اما بعدها کم‌کم متوجه خواهید شد که نه، اینطوری هم می‌شود زندگی کرد. حتی بعدها به این نتیجه می‌رسید که ظاهراً، سبک زندگی اینها درست است!!
طی 4-5 هفته‌ای که در سیدنی بودم، تقریباً حتی 2 روز هم تفریح نکردم. بیرون رفتن من از خانه بیشتر صرف شناخت فرهنگ و سبک زندگی استرالیایی‌ها بود.
هفته اول که فقط محو تماشای مناظر زیبا و طبیعت بودم! در واقع سیدنی جنگلی بزرگ کنار دریاست که قدم‌به‌قدم در آن محله‌های مسکونی ساخته شده‌است! سیدنی با تهرانی که یکپارچه شهر است، یا شیراز بزرگ، زمین تا آسمان فرق دارد. اینجا یک پرانتز باز کنم. حالا که اسم شیراز آمد، بد نیست بدانید که دوستان شیرازی ماشاالله سیدنی را قرق کرده‌اند.
هفته دوم زندگی، برداشت من این بود که سیدنی جهنم واقعی است. به خودم می‌گفتم اینجا کجاست که من آمده‌ام؟! چون سبک زندگی آنها ۱٪ هم با روش زندگی ما جور نبود.
رفته‌رفته، کمی نظرم فرق کرد. سو سو بود یعنی 50-50. طوری بود که به خودم می‌گفتم، خوب این بنده‌های خدا هم اینجوری حال می‌کنند زندگی کنند…. 😁
2 هفته آخر به این نتیجه رسیدم که سیدنی بهشت است و با خودم می‌گفتم چطور ما در جهنمی بنام ایران زندگی می‌کنیم؟
بعد از 2 الی 3 هفته، کم‌کم تأثیر غذا و هوای سالم را در خودم احساس کردم. به جرئت می‌توانم بگویم که در طول زندگی در سیدنی، خیلی راحت می‌توانید حجم زیادی از انرژی و سلامتی را در خودتان احساس کنید.
در آن مدت به‌قدری هوای تازه استشمام کرده‌اید و غذای سالم خورده‌اید که بعد از بازگشت به تهران، مطمئن باشید تا 2 هفته سرب هوا تاثیری روی سلامتی شما نخواهد گذاشت.
تا زمانیکه در سیدنی بودم، تنها چیزی که کمی اذیتم می‌کرد دوری از وطن بود. اما وقتی برگشتم ایران، واقعا از فرودگاه تا منزل، اگر می‌پرسیدند کجا آمده‌ای؟ می‌گفتم احتمالا “غزه” آمده‌ام؟؟؟
خلاصه اینکه وقتی اولش می‌رسیم استرالیا، دچار آشفتگی ذهنی می‌شویم.
من خودم بدتر از همه شما هستم. ولی مطمئن هستم که 5-10 سال دیگر، از رشد، آرامش و ثباتی که در استرالیا داریم راضی خواهیم بود و مسلماً فرزندانمان بیشتر از خود ما.
دوستان عزیز رفاه فقط در پولدار شدن نیست. در استرالیا با تغییر سبک زندگی، واقعا کم‌کم آدم دیگری می‌شوید، خودتان کار می‌کنید و انرژی کار کردن را حتما خواهید داشت.
شرایط برای تحقیق مهیاست. همه دوست دارند به شما راهنمایی کنند. حتی کارمند بانک!
خب فکر کنم خیلی چانه‌گرمی کردم. بعد از این مقدمه، دیگر وقتش است برویم سراغ مبحث بیزینسی و…….
مبحث اول: ساخت‌وساز در سیدنی
مطالب این مبحث برای دوستان عزیزی که در حوزه ساختمان‌سازی فعالیت دارند و دوست دارند درباره این بیزینس در استرالیا بیشتر بدانند، می‌تواند مفید باشد.
سیستم و صنعت ساختمان‌سازی استرالیا بسیار متفاوت و پایین‌تر از ایران است. ساختمان‌سازی استرالیا تومان به تومان با ایران فرق دارد. با احترام عرض کنم که خیلی آبکی می‌سازند. البته درستش همین است. بناها بیشتر شبیه به LSF ولی چوبی هستند.
ساختمان‌ها در استرالیا بنا به چند دلیل مستحکم ساخته نمی‌شوند:
- عدم وجود زلزله
- عدم سرمای زیاد
- عدم گرمای زیاد
- ارزان و سبک بودن چوب
- گرانی اجرت‌ها
- از همه مهمتر، کم بودن فاصله حداکثر و حداقل دما طی یک شبانه‌روز و یکسال
من به شخصه باچشم خودم دیدم که نیم سانت ملات نرمه سیمان را با کمی چسب بتن مثل Z90 یا SA12 خودمان، روی کناف سیمان می‌کشیدند و روی آن را رنگ می‌کردند.
چون در استرالیا آجر گران است، معمولاً در ساخت‌وسازها از آجر استفاده نمی‌شود و ملات را به جای آجر روی کناف سیمانی می‌کشند. در عوض سمنت شیت یا سمنت بورد، ارزان است و با میخ روی پروفیل چوبی 30*60 استفاده می‌شود. جالب اینکه این نوع ساخت در استرالیا سال‌ها سالم می‌ماند!!!😨
حالا تصور کنید که اگر در تهران چنین سازه‌ای داشته باشید، سر 1 سال هر چه ساخته‌اید خاک می‌شود و می‌ریزد روی زمین!
در استرالیا چون زمین لرزش ندارد، ساختمان‌ها هیچ ترکی نمی‌خورند. اما در ایران از 3 ریشتر به پایین همیشه لرزش وجود دارد و جالب اینکه ما نمی‌فهمیم.
- در استرالیا، مبنای محاسبات سازه‌ای، اغلب فقط‌وفقط ثقلی است! و محاسبات زلزله ندارند چون ظاهراً زلزله ندارند!
یادم هست که ستون‌های طبقه اول یک برج 12 طبقه در سیتی سنتر را داشتند بتن و آرماتوربندی می‌کردند. باور کنید اندازه 4 طبقه ما هم میلگرد نداشت! چون فقط ثقلی محاسبه می‌کنند که عرض کردم.
- نقاشی ساختمان در استرالیا هم با ایران یک دنیا فرق دارد. صنعت رنگ در استرالیا واقعاً چندین پله از ما جلوتر است ولی ساده‌تر.
- قیر گونی در ساخت‌وساز وجود ندارد. آببندی با مواد و انواع رزین و چسب انجام می‌شوند. ساختمان‌ها گچکاری هم ندارند. همه چیز به سبک ساده است. تمام دیوارهای داخلی حتی سرویس‌ها، با کناف گچی هستند. استراکچر پشت آنها هم چوبی و از پروفیل 80*40 یا 30*60 چوبی استفاده شده است.
- در عوض، موضوعات آب‌وفاضلاب خیلی پررنگ است و نه‌تنها سپتیک تانک قبل از اگو دارند بلکه آب باران را هم توی مخزن جمع می‌کنند.
- ساخت یک سرویس بهداشتی، چند بار بازدید و کنترل می‌شود. یکبار بازدید تأیید محل، یکبار تأیید لوله‌کشی و فاضلاب، یکبار تأیید عایق‌بندی یا اصطلاحاً سیل کردن و….
- استرالیایی‌ها در طرح و نقشه ساختمان مثل ایرانی‌ها عاشق سالن بزرگ نیستند! در استرالیا داشتن اتاق خواب‌های مجهز، مهمتر است! در این کشور آنقدر فضاهای تفریحی از لوک آوت‌های کوچک برای دیدارهای 2-3 نفره تا تفرجگاه‌های بزرگ وجود دارد که نیازی به دورهمی خانگی نیست.
در استرالیا عرف این است که دورهمی‌های خانوادگی و بزرگ را در اماکنی که نزدیک است، برگزار می‌کنند. اینطوری حتی خرج هم کمتر است. لایف استایل استرالیا این است که با گرفتن مهمانی بزرگ در خانه موافق نیستند.
آنها معتقدند که چرا نباید از محیطی مثل بهشت و هوای مطبوع و جنگل لذت ببریم و به جای آن در خانه میهمانی بگیریم؟ چون محدودیتی در بیرون نیست…
خلاصه اینکه از قدیم گفته‌اند که معمولاً همه چیز به هم ربط پیدا می‌کند. این سبک زندگی، آخرش این می‌شود که استرالیایی‌ها خیلی اجتماعی و خونگرم هستند، دورهمی و میهمانی را دوست دارند ولی سالن بزرگ با نهارخوری 12 نفره! استخر سرپوشیده یا شاید هم رو باز ندارند. مگر اینکه زیادی پولدار باشند.
اما در عوض، ممکن است برای تفریحاتی مثل خرید جت اسکی هزینه کنند. البته آنهم از سایت‌های مثل “دیوار”😅
ممکن است کاروان پشت ماشین بخرند،… در حالی که هنوز مستاجر هستند و در خانه آنها فقط 1 دست مبل جا می‌شود و تازه نهارخوری 8 نفره هم ندارند! ولی 2 تا ماشین آئودی A8 و Q7 دارند!
- اگر قصد داشته باشید در استرالیا زمینی را بخرید و بسازید، باید به یک سازنده (بیلدر) بسپارید تا آنرا فکر کنم 7سال بیمه کند! در غیر اینصورت نمی‌توانید آنرا بفروشید! اخذ مدرک بیلدری هم برای ایرانی‌ها بیشتر از 2سال زمان می‌برد!
- وام ساخت‌وساز در استرالیا تا 70 ٪ است. البته برای افرادی که اقامت دائم استرالیا را ندارند، وام گرانتر است، مثلاً 5-6 ٪ . ولی برای کسی که pr دارد و شرکت زده و اعتبار جمع کرده، 3.5 – 4 درصد است. -اطلاعات مربوط به وام را بقیه دوستانی که در این گروه سعادت نداشته ام با ایشان آشنا شوم، شاید بهتر بدانند… من خیلی اطلاعات ندارم.
- ساخت گاراژ (عموماً در همکف) جزو ضروریات عرفی است. گاراژ معمولاً جنب خانه یا کنار گرنی فلت است. گرنی فلت یک سوئیت اضافی است که روی هر ویلا یکی را مجوز می‌دهند و می‌تواند در زمین‌های شیبدار، بصورت نیم‌طبقه زیرزمین اجرا شود و در مسطح‌ها، جدا از خانه اجرا شود.
قدیم در خوزستان به “گرنی فلت” boy room می‌گفتند (ساخت طبقه دوم بصورت واحدی مجزا روی یا کنار واحد اولیه). مجوز این نوع ساخت‌وسازها 3-4 ماه طول می‌کشد. چون حتی به اجازه همسایگان هم نیاز است.
- در استرالیا مناطق فلت، بدون شیب، ارزانتر است چون ویو دریا و اقیانوس ندارند. مناطقی که کمی از شهر خارج هستند مثل “Mardi” و یا گاسفورد، ارزانتر از مناطق شیبدار ولی مرکزتر، مثل “نارابین” هستند. مناطق تجاری‌تر مثل “پاراماتا” و سیتی سنتر هم مسلماً بسیار گرانتر هستند.
- اگر یک خانه را برای خودتان بخرید و 6 ماه در آن زندگی کنید، می‌توانید جواز بازسازی بنام own builder بگیرید( نه نوسازی). در این حالت ممکن است دیگر نیازی به بیلدر نداشته باشید ولی 6 ماه کارتان عقب خواهد افتاد!
- در مورد ویلاسازی هم باید عرض کنم که سود ویلاسازی در استرالیا، 10٪ معقول است نه بیشتر. ولی چون تورم در این کشور نجومی نیست، به صراحت می‌توان گفت که 10% هم رقم مناسبی است. سود ساخت “تان هاوس یا خانه شهری” بیشتر است ولی به سرمایه زیاد نیاز دارد.
- دفع نخاله‌های ساخت‌وساز توسط کامیون انجام می‌شود. یک کامیون اجاره می‌کنید و هر وقت پر شد، زنگ می‌زنید برای دفع نخاله‌ها.
- برای خرید ملک در استرالیا نیاز به پرداخت کمیسیون به دفتر املاک (ریل استیت) نیست. اگر بخواهید ملکی را از طریق ریل استیتر بفروشید، مبلغ هنگفتی را باید به ریل استیت بپردازید!
- نکته مهمی که باید در پایان مطالب این مبحث عرض کنم این است که در استرالیا ساخت‌وساز بدون جواز کلاً محال است.گرفتن جواز چندین ماه طول می‌کشد. ولی خوبی کار این است که پروسه اتوماسیون است و نیاز به حضور شما ندارد. خلاف ساختمانی حتی تغییر نقشه، تقریباً غیر ممکن است. پس حتی فکرش را هم نکنید چون خلاف در ساخت‌وساز جریمه دارد.
تصور کنید شما انباری ساخته‌اید و بعد در آن یک اجاق گاز و سینک ظرفشویی هم می‌گذارید. این یک جورایی به گرنی فلت نزدیک است! اینجاست که شهرداری وقتی بازدید کرد، کارتان به‌صورت جدی تعطیل می‌شود و باید جریمه بدهید. خلاف متراژی که دیگر نگو و نپرس.
📌 پرسش و پاسخ
- اخذ مجوز ساخت در استرالیا چقدر طول می‌کشد؟
زمان اخذ جواز، بستگی به حجم کار و حتی همسایگان دارد. مثلاً برای افزودن یک سرویس توالت در داخل ویلا بدون افزایش متراژ، جواز سریع داده می‌شود.
ساخت یک “گرنی فلت” خوب بیشتر از یکماه کار دارد.
در مورد زمین بکر، اگر همسایه نداشته باشید، یا منطقه تازه برای ساخت در نظر گرفته شده باشد، خوب راحت است. اما اگر در بافت شهری که همسایه هم دارید و می‌خواهید گرنی فلت هم داشته باشید، زمین خالی بخرید و بخواهید چیزی مثل یک ویلا بسازید، شاید 1 سال درگیر جواز بشوید.
البته تاون هاوس که بیشتر کار داره!
- آیا با 400 دلار می‌شود در رجینال (مناطق کم‌جمعیت) زمین خرید؟
احتمالاً بشود. البته من خبر از رجینال ندارم، تا مرز رجینال را بازدید کرده‌ام. در شمال شرق سیدنی، منطقه‌ای بنام انترانس entrance وجود دارد که کمی ارزانتر بود.
هرچه از مرکز شهر دور شوید، مناطق رزیدنس (مسکونی) ارزانتر می‌شوند. البته مناطقی هم هستند که با وجود دور بودن، هنوز هم گران هستند. مثلاً، منطقه یهودی‌نشین که بعلت متراژهای بالا و باکلاس بودنش، کلاً گران است.
یک قطعه زمین در این منطقه 4 میلیون دلار به بالا است. قدیم با 300-400 هزار دلار می‌توانستید در انترانس و مردی و گاس فورد و ابنا، زمین بخرید.
قیمت ویلاهای تکمیل‌شده نیز بین 700 تا 800 هزار دلار بود. اما الان احتمالاً قیمت‌ها بالای 1 میلیون دلار بشود.
- هزینه ساخت در سیدنی متری چند است؟
اگر بخواهید یک طبقه 150 متری 3 خوابه روی طبقه قبلی اضافه کنید، الان که کارگر و بنا گران شده، با جواز و پایانکار، باید بالای 800 هزار هزینه کنید و نزدیک به 1 میلیون هم برای ساخت. این کار با ساخت و جواز عملاً 1.5 سال طول می‌کشد.
هزینه ساخت را خود شهرداری تخمین می‌زند و به شما می‌گوید! چون از شما می‌خواهد نشان بدهید که اینقدر سرمایه را دارید، یا می‌توانید وام بگیرید یا وارد کشور کنید. البته شهرداری گویا کمی گرانتر محاسبه می‌کند. چون هزینه جواز و کارکردن خودتان را همه روی هم در نظر می‌گیرد.
شما بخشی از کار ساخت را خودتان انجام می‌دهید و این خیلی خیلی مهم است. اولش باید بصورت کارگر ساده کار کنید یعنی شاگرد و کارگر افرادی بشوید که برای ساخت می‌آورید. چون لایسنس ندارید، و مهمتر از همه اینکه از روش کار آنها هم چیزی متوجه نخواهید شد.!
- هزینه کارگر و استاکار در استرالیا چقدر است؟
حقوق کارگر ساده در استرالیا کم نیست! الان که بشدت کشور دچار کمبود نیروی کار شده، حقوق کارگر ساده روزی 300$- 350$ و استاکار 600$-700$ است. البته اگر نهار بدهید و کارتان زیاد باشد و چه و چه، شاید کمتر بگیرند.
- آیا خرید تجهیزات ساختمانی دست دوم از فروشگاه‌های اینترنتی اوکی است؟
خرید از فروشگاه‌های ساختمانی بزرگ مثل بانینگ، کلاً خوب است ولی همیشه باید یک سرتان در مراکز بازیافت مثل کیمبریکی ، ( حتی پیانو هم در آنجا پیدا می‌شود!) و یک سرتان در اینترنت و سایت‌هایی مثل «دیوار » خودمان باشد که در آنها اجناس زیادی حتی مجانی یافت می‌شود.
در استرالیا کلاً استفاده مجدد از مواد کارکرده توسط دیگران بسیار مرسوم است. مراکز پسماند مثل کیمبریکی و امثالهم، خودشان مراکز خرید محسوب می‌شوند.!
البته با توجه به گران بودن قیمت بنزین و بالابودن کرایه، شاید هزینه رفتن تا محل و گرفتن تجهیزات، خیلی صرف نکند. اینکار چالش‌های دیگری هم دارد.
به‌عنوان‌مثال، تصور کنید شخصی 100 متر مربع سفال شیروانی، (در استرالیا جنس سیمانی هم موجود است که در ایران بنام روف تایل معروف است) را در سایت به قیمت مجانیبرای فروش گذاشته است! ولی وقتی زنگ می‌زنید، می‌بینید که راه دور است و به خاطر بعد مسافت مجبور هستید برای بارگیری، خاور کرایه کنید.
از طرفی چون از نزدیک ندیده‌اید مطمئن نیستید و شاید رنگ آنها هم خیلی با رنگ ویلای شما ست نباشد. یا ممکن است رو کار باشد، که در اینصورت باید کارگر بگیرید تا آنها را بکند و بار کند. چون راهش هم دور است! خوب مسلماً نمی‌صرفد.
اما اگر مسافت نزدیک باشد، (مثلاً یک کوچه پایین‌تر)، از طرفی خودتان هم بخواهید کار کنید، یا بروید و بار کنید و بیاورید، طبیعتاً سود می‌کند.
- آیا امکان دارد در استرالیا با سازنده یا بیلدر شریک شد؟
ممکن است. اما در استرالیا عموماً بیلدرها شریک نمی‌شوند. همانطور که مهندسین ناظر در کشورمان با سازنده شریک نمی‌شوند. چون در کل 1 واحد است، بنابراین با شراکت نمی‌توان صاحب 1 واحد شد و در آنجا اسکان کرد یا اجاره داد.
- اجاره بها در استرالیا به چه صورت است؟
اجاره بها بصورت هفتگی است نه ماهیانه. اولش اگر خیلی تلاش کنید، شاید بتوانید یک گرنی فلت اجاره کنید. البته گرنی فلت هم کوچک و بزرگ دارد، فوقش بتوانید 1 خوابه پیدا کنید.
برای اجاره هم هفته‌ای احتمالآً 100 الی 200 دلار باید هزینه کنید. البته مناطق فرق دارند. مهمتر از همه اینکه گاراژ احتمالاً ندارید. در بدترین شرایط ممکن است مجبور باشید ماشین خودتان را مقابل منزل پارک کنید.
- برای کسب مجوز بیلدری چه مدارکی نیاز است؟
برای لایسنس بیلدری، اولش مدرک سرتیفیکیت 4 می‌خواهد، بعدش دیپلما ، بعدش بیلدری. جمعاً 2 سالی طول می‌کشد تا مدرک را بگیرید.
اما مشاغلی مثل کارپنتری (نجاری) ، به سرتیفیکیت 3 نیاز دارد. اخذ این مدرک هم حدود 1.5 سالی طول می‌کشد.
در نهایت باید مدتی هم زیردست یک بیلدر یا سازنده کار کنید. 6000 – 12000 دلار و 2 سال خرج دارد. بعد بیلدر می‌شوید و می‌توانید کار قبول کنید.
اما اگر فقط مدیریت یک شرکت یا بیزنس ساخت‌وساز را داشته باشید، به مدرک بیلدری نیاز نیست. درعوض باید به بیلدری که استخدام می‌کنید، حقوق بدهید.
برای گرفتن مجوز بیلدری می‌توانید از ایران شروع کنید. جناب میرجانی شخصی هستند که نمایندگی یکی از این شرکت‌ها و مراکزی که این مدرک را اعطاء می‌کنند را دارند. ایشان در این زمینه بسیار موفق هستند.
- آیا افرادی که اقامت دائم ندارند مشمول هزینه‌های اوور هستند؟
هزینه‌های اوور برای اخذ جواز و یا خریدوفروش خانه ممکن است شامل افرادی مثل ما که اقامت دائم (PR) نداریم، بشود و زیاد باشد. ولی من از اغلب آنها بی‌اطلاع هستم😰 منجمله 10/۰۰۰ دلار موافقت خرید خانه، و یا 8٪ تمبر مالیاتی بیشتر .
مواردی که می‌توانند در طول اقامت موقت در استرالیا مشمول هزینه باشند شامل تحصیل فرزندان و بیمه درمانی است که همه پس از pr ، عادی می‌شوند.
مالیات‌های دیگری هم هست که ما با آنها غریبه هستیم. مثلاً ماشین 8 سیلندر در استرالیا زیاد گران نیست، ولی کلی مالیات سالیانه دارد! به‌همین خاطر، در استرالیا برندهایی مثل تویوتا راو4 و جیپ کراس اوور، چون 4 سیلندر هستند بیشتر خریدار دارند.
در عوض ماشین‌هایی مثل پرادو و لندکروزر که 6 و 8 سیلندر هستند، با وجود اینکه زیاد گران نیستند، ولی چون مالیاتشان بالاست کمتر خریداری می‌شوند.
10. آیا ساخت ویلا در استرالیا برای شروع کار خوب است؟
ساخت یک ویلا ، آنهم ابتدای کار، شاید قدم زیادی بزرگ باشد. مگر آنکه یک جایی را پیدا کنید که تازه صاف شده باشد و شهرداری تازه مجوز به آنجا داده باشد. این مورد به‌نظر سرمایه‌گذاری خوبی است.
در غیر اینصورت، می‌توانید با خرید ملک و افزودن گرنی فلت شروع کنید.
11. آیا ثبت شرکت ساختمانی در استرالیا برای گرفتن کار خوب است؟
بله ثبت شرکت ساختمانی و سپس تبلیغ در یلوپیج ها ((yellow pages و سایت‌ها برای کار گرفتن، خیلی خوب است. ولی برای کار باید با کسی که لایسنس‌های لازم را دارد، قرارداد ببندیم. چون بدون لایسنس و اصلاً بدون دانش فنی، نمی‌شود کار کنیم.
- جمع‌بندی
یک مورد کلی که بنده حقیر خیلی در سیدنی متوجه شدم اینست که:
اول: صنعت ساختمان در استرالیا متفاوت است که قبلاً عرض کردم.
دوم: خیلی هم پیشرفته نیست. حتی خیلی عقب مانده‌تر از ایران است.
سوم: در نیازمندی‌ها و یلو پیج‌های سیدنی و در فیسبوک، پر است از مهندسین عمران ایرانی که آگهی کرده‌اند. خوشبختانه کار عمران در استرالیا در حال رونق است. عرضه و تقاضا زیاد است و بازارش گرم.
چهارم: استرالیایی‌ها برعکس ساختمان، در راه‌سازی و زیرساخت، خیلی پیشرفته هستند و واقعاً ما کجا و استرالیا کجا. طی یک هفته ، مثل مور و ملخ می‌ریزند و شبانه‌روزی، بزرگراه می‌سازند.
پنجم: اگو هم بسیار دقیق اجرا می‌شود و حتی آزمایش شیمیایی می‌شود.
( مثلاً از روی آزمایش فاضلاب‌ها متوجه می‌شوند که مثلاً مصرف فلان مواد روان گردان در فلان منطقه زیاد شده است!)
در آخر باز هم عرض می‌کنم که فرهنگ و لایف استایل استرالیا با ایران متفاوت است. ممکن است ذهنتان اول هنگ کند.
ممکن است در ابتدا مقدار زیادی از سرمایه خود را اول از دست بدهید. یعنی خرج می‌شود.
مسلماً احساس دلهره خواهید کرد که ای وای، فلان درصد از پولم خرج شد، هنوز هیچی ! فلان قدر از وقتم رفت، هنوز هیچی! اما کم‌کم همه چیز بر عکس می‌شود! سودهای کار بالاست، چون نرخ خدمات بالاست.
درست است که در استرالیا قیمت بنزین 2 دلار است، اما دستمزد کارگری هم 300 دلار است! درست است که کرایه آلونک گرنی فلت هفته‌ای 200 دلار است (احتمالاً حدودی)، اما این را هم به خاطر داشته باشید که قیمت ماشین هم یک سوم قیمت ایران است.(دست دوم‌ها یک چهارم قیمت ایران و حتی باز هم کمتر… )
درست است که استرالیا نسبت به مالیات سختگیر است و باید مالیات بدهید، ولی سود ویلاسازی آخرش بدون تورم، 10٪ دلاری می‌ماند و صبح هم اعلام نمی‌کنند ارز 4200 تومانی دیگر نداریم، ارز 3 برابر شد و یا بنزین 100 تومانی 3000 تومان شد. نرخ و شیب تورم، بسیار بسیار ملایم است.
تجربیات دوستان بکار می‌آید، جناب هماپور و سایر دوستان در کنار شما هستند، و طی چند ماه و حداکثر ۱سال، راه و چاه را پیدا می‌کنیم. فرصتی ۱ساله و مجموعاً فرصتی ۵ساله که در ویزای ۱۸۸ بما داده شده، از روی هوا نیامده است. جامعه‌شناسی شده، متخصصین بررسی کرده‌اند…
مبحث دوم: اقتصاد دولتی استرالیا
اقتصاد دولتی استرالیا یکی از موارد مهمی است که هیچوقت در اخبار و رسانه‌ها، اعلام نمی‌شود. استرالیا به‌عنوان دومین کشور تولیدکننده و صادرکننده “”طلا”، سالانه 300 تن طلا استخراج می‌کند.😱😱
خوب خیلی پول می‌شود! (چین 450، روسیه 250 و آمریکا 220 تن طلا تولید می‌کنند! اما چرا این قبیل مطالب بوق و کرنا نمی‌شود؟!!!
علت این است که انگلستان سهم خودش را از استخراج طلای استرالیا برمی‌دارد. می‌دانید که باطناً استرالیا، کانادا، نیوزلند … مستعمره‌های انگلستان هستند و الان ملکه الیزابت، ملکه‌ی استرالیا نیز هست!!! جالب اینکه در این کشورها تنفیذ حکم نخست‌وزیری توسط ملکه الیزابت انجام می‌شود!
بله، به همین دلایل است که انگلستان درصد خودش را از استخراج معادن برمی‌دارد.
یادم است در سفری که به غرب سیدنی، “یریمبول”، داشتم کلی ابنیه در یک زمین سرسبز وجود داشت که مربوط به یک ارگان بود.
آنطرف‌تر، فنس کشیده شده بود! وقتی پرسیدم آنطرف مال کدام ارگان هست، گفتند آنطرف متعلق به ملکه است!
بله دوستان، خیلی از زمین‌ها (اغلب خارج از شهر) متعلق به ملکه‌ی (انگلستان و توابع انگلستان) می‌باشند. البته متولی دارد، مثل سازمان اوقاف خودمان…
خلاصه آنکه یکی از درآمدهای بزرگ دولت استرالیا، پس از کسر درصد سهم ملکه، درآمد حاصل از فروش 300 تن طلا است. برای همین است که کشوری که در ظاهر مدعی است و جار می‌زند که درآمدش از توریست است، 2 سال درهای خود را به روی توریست و ویزای توریستی می‌بندد، باز هم حدوداً بیشتر از 4٪ رشد اقتصادی دارد!
اگر استرالیا مثل ایران، فقط 12-13 تن طلا استخراج می‌کرد ، مسلماً فاتحه‌اش بدون ورود توریست خوانده شده بود!
- مالیات در استرالیا
من به داستان مالیات استرالیا خیلی وارد نیستم، و اینها را جسته‌وگریخته نوشتم .
مالیات بر درآمد در استرالیا نیز مثل همه کشورهای دیگر، جزو درآمد دولت محسوب می‌شود. از 0٪ تا حداکثر 33٪ از درآمد خالص ما، پای مالیات می‌رود.
البته ناگفته نماند که در این کشور، به‌قدری خدمات و رفاه مهیا است که همه با رضایت خاطر مالیات را می‌پردازند! برای آنکه نشان دهید که از درآمد ناخالص چقدر هزینه کرده‌ایم، بهتر است حسابداری که جناب هماپور برای بیزنس معرفی می‌کنند را بخوبی بپذیریم.
توصیه می‌شود هرجا می‌ر‌ویم، با ماشینی برویم که مال بیزنس‌مان است! چون رسید پول بنزینی که زده‌ایم را نگه می‌داریم و جزو هزینه‌های کارمان است و نهایتاً سر سال، کلی پولش می‌شود، گردش مالی را بالاتر می‌برد و سود خالص را کم نشان می‌دهد تا مالیات کمتری بدهیم!
هرچه سود خالص شما بالاتر باشد، ضریب مالیاتش بالا می‌رود. به‌همین دلیل است که گاهی ترجیح می‌دهید خرج بیزنستان کنید تا خانه! که سود خالص پایین بیاید ولی دفتر و دستک بیزنس بزرگتر بشود.
- آب، برق، گاز و اینرتنت در استرالیا
شاید دانستن این حقیقت جالب باشد که استرالیا کشوری است که گاز ندارد، ولی منازل آن به خط لوله‌کشی گاز وصل هستند! کنتور گاز دارند!
استرالیا گاز را بصورت LPG و یخ‌زده (فریز شده) با کشتی از خلیج فارس وارد می‌کند، و تبدیل به CNG می‌کند و در خط لوله به شهرها و کارخانجات انتقال می‌دهد.
در استرالیا برق هم البته مثل گاز، گرانتر از ایران است، خصوصاً در ایالت نیوساوت ولز. ارزانترین قیمت برق، متعلق به ایالت استرالیای جنوبی است. بنابراین افرادی که به فکر ماینر هستند، سیدنی بهیچ وجه جواب نمی‌دهد چون پول برقش ورشکست می‌کند. الان اعدادش یادم نیست، ولی براحتی در گوگل، قابل‌جستجو است.
توزیع برق، دست شرکت‌های خصوصی است و مثل ایران، دست وزارت نیرو نیست! بلکه مثل ایرانسل و همراه اول، دل بخواهی است!
خصوصاً در برق صنعتی، شما می‌توانید از فلان شرکت، یا بهمان شرکت، برق بخرید. کنتور فرق ندارد، همان است، ولی هر شرکتی بدرد یک حجم خاصی از مصرف می‌خورد.
آب هم مثل همان‌هاست. لوله‌کشی‌های داخلی، اگر اشتباه نکنم از جنس مس است!!😨 این را عزیزان حاضر در سیدنی باید تصحیح کنند.
همانطور که می‌دانید هزینه لوله‌کشی مسی در ایران خیلی بالا است. ولی من در سیدنی مسی دیدم! البته وقتی 300 تن طلا استخراج بشود، مسلماً قیمت بچشم ملت ارزان دیده می‌شود!😂
سیم‌کشی برق منازل استرالیا واقعاً بسیار عقب‌تر از ایران است. در استرالیا از همین سیم‌های سفید خودمان، البته در سایز بالاتر که ما نداریم،( قطر 1.5 برابر سیمکشی‌های ایران) برای سیم‌کشی داخلی ویلا استفاده می‌شود.
سیم‌کشی لای دیوارهای توخالی، از این پریز به آن پریز… و بدون کاور ( لوله برق و خرطومی برق) انجام می‌شوند. علت این که از کاور استفاده نمی‌کنند این است که در کشوری که نفت و پتروشیمی ندارد، پلاستیک گران است.
این موارد را برای دوستان متخصص برق نوشتم که خیالشان راحت باشد که اگر در ایران در کار برق خبره هستند، در استرالیا می‌توانند استادکار بشوند.
البته با لایسنس چون بدون لایسنس، هیچکس هیچ چیز نیست! دوره‌ها را باید گذراند و لایسنس مربوطه را گرفت. برای ما راحت است و کار سختی نیست.
مورد خیلی خوب دیگری که در استرالیا دیدم، وجود وای فای رایگان در اغلب اماکن عمومی است.😍 بالای همه تلفن‌های عمومی، یک آنتن وای فای عمومی رایگان وجود دارد. البته جدا از دیتای اینترنت سیمکارت خودتان است! فقط کمی سرعت کم است. در حد 3G وای فای عمومی هست.
در فروشگاه‌ها و مراکز خرید مثل coles و غیره، اینترنت رایگان هم موجود است. یادم هست چند مورد از مراکز داشتند.
- جمع‌بندی
نکته‌ای که در مورد همه جای دنیا صدق می‌کند این است که جاهایی که معادن وجود دارد، منطقه مسکونی ضعیفی دارند. مثل خوزستان خودمان. پس گول اینکه فلان جا، معادن ذغال سنگ برتر جهان را دارد و همه صادر می‌شود را نخوریم و به امید اینکه آنجا پول خوابیده است، مهاجرت کنیم.
در چنین کشورهایی پول برای دولت خوابیده است نه برای من و شما!
جایی که صنعت فعال است، برای ما پول می‌شود. مثل صنعت ساختمان و یا سایر صنایع دیگر. چه در رجینال (مناطق کم‌جمعیت)، چه شهرهای بزرگ مثل سیدنی.
درنهایت دروازه‌های بهشت به روی ما درحال بازشدن است. باید همینجا مجددا” از ویزاپیک، دکتر میربُد، آقا و خانم هماپور قدردانی و تشکر ویژه کنم که راه ورود برای ما را روشن و هموار کردند.
من 2-3 سال بود که پشت درب‌های بسته ویزای دیگری، منتظر بازشدن مرزها بودم. خوشبختانه با آشنایی با ویزاپیک و جنابان میربد و هماپور و خانم مهدیزاده، توانستم مسیر را ۱۸۸درجه!!! عوض کنم. به‌همین دلیل است که بیشتر از هرکسی راهکارهای این تیم را بی‌نظیر می‌دانم…
انشاالله شما را نیز در سیدنی ملاقات می‌کنیم.
مبحث 3: مباحث مرتبط با ماشین و رانندگی در استرالیا
جالب است بدانید که رانندگی در استرالیا برعکس است. لذا تا چندماه واقعاً رانندگی کمی سخت است. اجازه بدهید اینجا یک اعترافی بکنم:
وقتی استرالیا می‌رسیم، در ابتدا از 3 بعد، گیج و منگ هستیم:
- قطب مغناطیسی زمین: در نیمه جنوبی کره زمین، قطب مغناطیسی زمین به سمت جنوب است نه به شمال، (برعکس ایران). لذا عموماً آقایان دچار گیجی کامل از نظر بیولوژیکی و خصوصاً تشخیص جهت‌یابی می‌شوند. این شرایط حداقل 20 روز طول می‌کشد.
من که به شخصه اینجوری بودم و سایر دوستانم هم همین را تجربه کرده بودند. حال آنکه کانادا اینطور نیست. چون کانادا در نیمه شمالی کره زمین است.
- ساعت سیدنی 5/5 الی 7/5 ساعت جلوتر است. به‌همین خاطر دچار جت‌لک می‌شویم. (تغییر ساعت بیولوژیکی بدن)
- رانندگی برعکس است. فکر می‌کنید همه خطا می‌روند و الان تصادف رخ می‌دهد.
و اما برویم سراغ قوانین رانندگی در استرالیا…..
دولت استرالیا نسبت به قوانین رانندگی و پارک کردن کنار کوچه و سرعت غیرمجاز بشدت سختگیر است.
- در منطقه مدرسه، سرعت مجاز 20- 40 کیلومتر است. اگر تند بروید یا به تابلوی ساعت پارک مجاز، توجه نکنید و جایی پارک کنید که آن ساعت، آنجا پارک ممنوع است، چنان جریمه خواهید شد که نگو و نپرس.
تابلوهای پارک ممنوع ساعت دارند. اغلب در همان ساعتی که نیاز هست، ممنوع هستند! چراغ زرد باید ایست کنیم!😅
- در مورد گواهینامه هم باید عرض کنم که هنگام مهاجرت از ایران، گواهینامه خود را حتماً ترجمه رسمی کنید و اصل آن را همراه داشته باشید. در استرالیا تا مدت زمانی که گواهینامه بین‌المللی بگیرید، می‌توانید با گواهینامه ایرانی ترجمه‌شده رانندگی کنید.
تا آنجا که بنده مطلع بودم، برای گرفتن گواهینامه در استرالیا، 2 کار باید انجام بدهید:
الف- ترجمه رسمی گواهینامه ایرانی
اینکار ارزشمند‌تر از گرفتن گواهینامه بین‌المللی است. برای چند ما، تا چندسال می‌توانید از آن استفاده نسبی کنید.
ب- شرکت در آزمون رانندگی
بعدها که جاگیر شدید، کتاب آزمون رانندگی را بخرید و در آزمون کتبی و عملی گواهینامه در استرالیا شرکت کنید. اگر قبلاً گواهینامه ایران را داشته باشید و در این آزمون‌ها قبول بشوید، راحت به شما گواهینامه اصلی را می‌دهند.
گرفتن گواهینامه خیلی هزینه‌بر است. پس کتاب را خیلی خوب مطالعه کنید، چون اگر رد بشوید کلی ضرر مالی خواهید کرد.
افراد ۱۸ساله که تازه گواهینامه می‌گیرند، اولش پلاک‌های عجیب و غریبی دیگری می‌گیرند. تا یک مدت محدودیت رانندگی دارند. مثلاً مجاز نیستند در اتوبان رانندگی کنند.
تا یکی دو سال ، 2 مدل گواهینامه و پلاک عوض خواهند کرد. بعد دیگر همه چیز دائم و عادی خواهد شد.
اما شما که گواهینامه ایران هم دارید، از اول بعد از قبولی، گواهینامه دائم می‌گیرید.
- در استرالیا یک نوع بیمه‌های تکمیلی (مال شرکت‌های خصوصی جدا) وجود دارد که می‌توانید روی بیمه اصلی دریافت کنید. دقیقاً مثلا بیمه طلایی سایپا یا ایران خودرو در ایران این بیمه، حمل ماشین تا تعمیرگاه با جرثقیل یا تعویض باطری در محل را پوشش می‌دهد.(البته پول باطری را می‌گیرد!).
یکی از این شرکت‌ها، (مثل امداد خودروی ایران)، NRMA است. البته من معتقدم این خرج‌ها اضافی هستند و بیمه معمولی و مالیات معمولی، کافی است.
اگر قصد خرید ماشین را هم دارید باید عرض کنم که در استرالیا یکشنبه بازار برای خرید و فروش ماشین است. مثل چیتگر خودمان و آزاد است.
📌 پرسش و پاسخ
آیا در استرالیا به ماشین مالیات تعلق می‌گیرد؟
بله. مالیات ماشین، بسته به مدلی که دارد و سال تولید و تعداد سیلندر، سالانه بین 1000 تا 2000 دلار است.
مبحث 4: آموزش در استرالیا
- در استرالیا کودکان یک تا 2 سال زودتر به مدرسه می‌روند. یعنی خواندن و نوشتن 1 سال زودتر از ایران شروع می‌شود. مثلاً اگر فرزند شما در ایران سال سوم دبستان باشد، در استرالیا برای اینکه با همسالان خود باشد، در کلاس چهارم دبستان خواهد نشست.
درعوض در سیستم آموزشی استرالیا، پیش دبستانی 1 و 2 وجود ندارد. یعنی همان سیستم در غالب مدرسه و دبستان اجرا می‌شود.
- در سیستم آموزش مدارس ابتدایی استرالیا، علوم و ریاضیات، آهسته‌تر تدریس می‌شود. برفرض فرزند کلاس سومی شما که در سال چهارم استرالیا کلاس‌بندی می‌شود، از این نظرها جلوتر است.
فرزند شما در دروس علوم و ریاضی، بیشتر یا مساوی با استرالیایی‌ها ولی در بعد ورزش و موسیقی عقب‌تر خواهد بود. چون در مدارس ابتدایی ایران آموزش موسیقی و ورزش فوتبال و غیره داده نمی‌شود.
- شروع فعالیت دبستان از 8 صبح تا 14:30 است. مدارس بدون سرو غذا (ناهار) هستند. تغذیه هم وجود ندارد. خودتان باید خوراکی داخل کیف فرزندتان بگذارید تا زنگ تفریح میل کند.
دبستان در استرالیا، خیلی با ایران فرق دارد، انواع زمین‌های ورزش مثل فوتبال و والیبال و... وجود دارد. موسیقی بخشی از آموزش است و طوری آموزش داده می‌شود که دانش آموز بعداً بتواند یک ساز را تخصصی‌تر ادامه بدهد.
- تحصیل تا آخر دبیرستان، رایگان هست، چون کلاً مدارس دولتی هستند. ولی به معنی کاملاً مجانی هم نیست! تقریبا سالی 2000 دلار باید بابت هزینه‌های اضافی مثل اردو و بعضی فعالیت‌های خارج درسی به مدرسه پرداخت کنید . ولی این موارد هم بصورت “همت عالی” و تقریباً اختیاری است. به‌عبارتی می‌توانید متقبل نشوید، که عموماً این اتفاق نمی‌افتد و همه پرداخت می‌کنند.
- درمورد سرویس رفت‌وآمد به دبستان هم باید بگویم که من حداقل در منطقه نارابین تا موناویل و نیوپورت را که بازدید کردم، سرویس مدرسه ندیدم! ولی خیلی جالب بود که بچه‌ها در دسته‌های 2-3 نفری الی 7-8 نفری، با یک پدر یا مادر، با یک پرچم فسفری، که بعنوان لیدر یا سرگروه است، از کوچه‌ها و مناطق رزیدنشیال اطراف، بصورت پیاده به مدرسه می‌روند.
حق تقدم همه جوره با این بچه‌های پیاده است و ساعت 8 و 14، قوانین سرعت در کوچه‌های اطراف مدرسه کلی فرق دارد. این بچه‌ها از تقاطع‌ها به رهبری فردی که پرچم کوتاه در دست دارد، عبور می‌کنند. کسی جرأت بوق زدن ندارد چه برسد به جلو رفتن!!
- مدارس روپوش دارند یعنی دانش آموزان باید لباس فرم بپوشند.
- پسر و دختر باهم هستند و از کودکی تساوی حقوق را یاد می‌گیرند .
- بازدید از اماکن تاریخی، معابد ادیان مختلف، موزه‌ها، پیک نیک‌ها و اردوها، و غیره، همه جزو آموزش دبستان است و سعی می‌شود با بازدیدها و ارائه اطلاعات، احترام به همه فرهنگ‌ها و ادیان و اعتقادات آموزش داده شود و تعصبات را در سن کودکی از بین ببرند.
- ولی آموزش دینی، (هر نوع آموزش دینی) کلاً در مدارس کاملاً ممنوع است.
گویی که هیچ دینی را اجازه انتخاب به کودک نمی‌دهند، تا خودش به سن بلوغ برسد و آن زمان خودش یک مسیر را انتخاب کند.
والدین خودشان در منزل یا مسجد و یا هر معبد دیگر، می‌توانند فرزند خود را همراه ببرند و آموزش دهند. این مورد مجاز است. ولی مدرسه چیزی در این زمینه آموزش ندارد.
تفتیش عقاید هم کلاً ندارند یعنی در هیچ فرم و هیچ جا، هیچ وقت حتی از خود شما نمی پرسند و نمی‌نویسید که چه دینی دارید، چه برسد به بچه.
- برای کودکان مدرسه‌ای، که از اوور سیز آمده‌اند، ماهی یکروز (یا شاید حداکثر ماهی 2 روز) یک کلاس یا دوره جداگانه برای آموزش فرهنگ کشور مبدأشان برگزار می‌کنند.
اوور سیز، به هر کشور و جایی بجز قاره اقیانوسیه (یعنی بجز استرالیا و نیوزلند) گفته می‌شود. ما همه جزء اوور سیز (اون طرف دریاها) محسوب می‌شویم. درواقع همان معنی”از پشت کوه” خودمان را دارد.
مثلاً همه کودکان ایرانی، فرهنگ و کالچر ایرانی را آموزش می‌بینند تا از کالچر پدر و مادر زیاد دور نشوند.
در مورد شهروندان چینی هم همینطور است. این دوره‌ها جدا برگذار می‌شود. هر فرهنگی، جدا گانه برای بچه‌های همان کشور آموزش و آشنایی داده می‌شود.
- پرسش و پاسخ
آیا تعصب نژادی در استرالیا حاکم است؟
استرالیا کشور ۷۲ملت است. البته اول تحت قرق بریتیش بک‌گراندها، و بعد چینی‌ها است! 😅😅 و لذا تعصب نژادی به این شکل نیست و همه پذیرای حضور افراد پشت کوه و اوورسیز هستند. پس نگران نباشید.
مبحث پنجم: شهرداری
سطل آشغال‌های هر خانه، سالیانه اجاره بها دارد. شهرداری از ما بابت هر سطل آشغال بزرگی که داریم، 200-300 دلار اجرت می‌گیرد. هفته‌ای ۱بار ماشین می‌آید و سطل‌ها را خالی می‌کند. نه هرشب !
سطل‌ها بزرگ هستند، حدوداً 200 لیتری و رنگ‌بندی دارند:
قرمز= ویژه آشغال معمولی دارای شیرآبه و غیرقابل‌بازیافت. هزینه هر سطل تا 300 دلار در سال است.
سبز= ویژه چمنزنی و آشغال‌های گیاهی که تقریباً مجانی است.
آبی = مختص کاغذ و زباله خشک ( ارزان است)
زرد = ویژه پلاستیک که اینهم ارزان است.
هزینه سالیانه سطل‌ها به‌عهده مالکین است نه مستاجرین.
مبحث ششم: حمل اثاثیه منزل
سوالی که معمولاً مطرح می‌شود این است که آیا ارزش دارد اثاتیه منزل را به استرالیا حمل کنیم؟
بعضی معتقدند که اگر اثاث منزل بیشتر از 10,000 دلار ارزش داشته باشد، می‌توانید به استرالیا بیاورید! پول کارگر، کانتینر و شیپینگ، حدودا 10,000 دلار می‌شود.
ولی من خدمتتان عرض کنم که اگر حتی ارزش اثاثیه شما 20,000 دلار باشد، باز هم با خودتان نبرید! همینجا بفروشید.
چرا؟ به چند دلیل:
- اگر اثاث شما دست دوم باشند برای آفات زدایی، باید در همان ابتدا 1-2 هفته قرنطینه شوند. مثلاً مبل، فرش و …
- اگر نو باشند که به آنها مالیات تعلق می‌گیرد!
- بعد از قرنطینه باید کلی کرایه خاور بدهید و اثاث را حمل کنید به جایی که قرار است اسکان کنید.
- از طرفی در ابتدا معمولاً باید جای کوچک اجاره کنید. پس مسلماً اثاثیه جا نمی‌شود.
- در استرالیا هرجایی را که بخواهید اجاره کنید، از گرنی فلت تا ..، اکثراً مبله هستند. (یعنی فرنیشد). حتی تختخواب و ملافه هم دارند! پس اثاثت می‌ماند روی دستتان! پس با این اوصاف اثاث منزل ارزش حمل به استرالیا را ندارند.
اگر ظروف کریستال و چینی و اینا دارید و گران است و دوست دارید بیارید استرالیا، باید بگویم که در استرالیا کسی به کریستال اهمیت نمی‌دهد. ( تازه ممکن است مسخره کنند)! درست مثل ایرانیانی که به زندگی پر از خرت‌وپرت پاکستانی‌ها و فیوج‌ها می‌خندند!
جالب است بدانید که در استرالیا حتی کسی از طلا استفاده نمی‌کند. استرالیا سالی 270 الی 300 تن طلا فقط استخراج و صادر می‌شود. اصلاً این شهر به این بزرگی، یک بازار طلا به آنصورت ندارد!!
فقط چندتا طلافروشی شاید باشد که آنهم هندی‌ها مشتری هستند. هندی‌ها 100 برابر ایرانی‌ها طلا دوست دارند و البته با عیار بالا (20) کار می‌کنند نه 18 عیار .
پس فکر حمل اثاث و طلا به استرالیا را از سرتان بیرون کنید.
- پرسش و پاسخ
آیا ارزش دارد طلای ایران را به‌عنوان پشتوانه به استرالیا ببریم؟
خیر. اینکار بی‌فایده است چون در استرالیا کسی از طلا استفاده نمی‌کند و بازار خرید طلا ندارد. بنابراین سرمایه‌ای که صرف طلا می‌کنید می‌ماند روی دستتان.
مبحث هفتم: تجارت (صادرات و واردات)
درباره تجارت و صادرات و واردات بین ایران و استرالیا باید تحقیق کرد که چه اجناس و چه صنایع و معادنی استرالیا ندارد که بشود و بتوان از ایران به آنجا صادر نمود. ویکی پدیا، مرجع نسبتاً مناسبی برای تحقیقات “اولیه” در این مورد است.
مثالی می‌زنم: فرض کنید کسی بخواهد اورانیوم از ایران به سیدنی صادر کند!
خوب با یکبار مراجعه به گوگل و ویکی پدیا متوجه خواهید شد که استرالیا با 13% تولید اورانیوم جهان، در رتبه دوم تولید اورانیوم پس از قزاقستان قرار دارد!
بنابراین دیگر معلوم است که فکر صادرات اورانیوم به سیدنی را باید از سرتان خارج کنید! الی آخر، از این مثال‌ها هست.
ما بجز صنایع، می‌توانیم روی معادن کار کنیم، بحمدالله ایران دریای غنی از معادن است، ولاکن صادرات آنها هم به‌همین راحتی نیست. ولی می‌توان تحقیق و تلاش کنید. البته موانعی قطعاً وجود خواهد داشت…
درهرحال، شما عزیزان کارمند ساده نیستید! از قدیم مثالی می‌زنند که: هیچ پولداری، احمق نیست! قطعاً شما عزیزانی که در این جمع و این هدف هستید، حتی اگر میراث‌خوار نسل‌های قبل باشید، دارای سطح فکری و عقلی بالایی بوده و هستید و راه‌های موفقیت را در ایران خودمان تا آنجا پیش رفته‌اید که بتوانید در سیدنی هم موفق شوید.
خیالتان راحت که رقیب اصلی شما در تجارت و صادرات و واردات، اوزی‌های بیخیال (یعنی استرالیایی الاصل‌ها o.z) و سنترلینک بگیر نیستند!! اتفاقاً قشر معمولی جامعه استرالیا را اوزی‌ها تشکیل می‌دهند!! و اغلب به یک بخور و نمیر و حتی دلبستگی به حقوق بیکاری (که شرکتی بنام سنتر لینک مسوول پرداختش است) راضی‌اند و کمتر به فکر ساخت آینده هستند
جامعه رقیب شما در تجارت صادرات و واردات در استرالیا چینی‌هایی هستند که 20 ساعت کار می‌کنند! این چینی‌ها مثل مور و ملخ، همه جا هستند. از قشر کارگر بگیر، تا تجار!
آنها هر چیزی را صادر یا وارد می‌کنند. چون کشورشان تحریم نیست، خیلی راحت ارز را جابجا می‌کنند….
استرالیا نفت و محصولات نفتی ندارد. به‌همین خاطر خیلی سال قبل می‌شد قیر صادر کرد (الان نمی‌شود).
پتروشیمی مثل آمونیاک و انواع کود شیمیایی را می‌شود صادر کرد ( البته اگر عربستان که صادرکننده اول کود شیمیایی جهان است مجال این کار را بدهد!)
بنابراین هنوز بسیاری موارد و معادن و صنایع هست که می‌شود به استرالیا صادر کرد…
باعرض پوزش که اینقدر مطلب به درازا کشید. با آرزوی موفقیت برای همه عزیزان. وظیفه انسانی هر فردی ، یاری رساندن بدیگران است. بنی آدم هستیم و شعر معروفش…
پیشرفت و رشد هر کدام از ما، ابداً تأثیر منفی روی دیگری ندارد. حتی اگر چند نفر همزمان، یک پروسه و کاری را شروع کنند، روی سود همدیگر تأثیرگذار نیستند. سیدنی به‌اندازه کافی وسیع است و جا برای این امور زیاد است که ما نقطه روی کاغذیم.
در عوض، یاری بدیگران و وحدت، جاذب تاییدات الهی است و کارمای مثبت دارد و تشعشع اعمال نیک و خیر، روی سعادتمندی هر دو دنیای ما، موثر است.🌹🌹
موفق باشید🌹
جالب بود👌
ممنون از نگاهتان.